Assist Act

De richting van het magnetisch veld wordt te allen tijde aangegeven door de richting van de magnetische fluxleidingen. De sterkte van een magneet heeft te maken met de ruimtes tussen de magnetische fluxlijnen. Hoe dichter de fluxleidingen bij elkaar liggen, hoe sterker de magneet is. Hoe verder weg ze zijn, hoe zwakker. De fluxleidingen zijn te zien door ijzervijlsel over een magneet te leggen. De ijzervijlseltjes bewegen en schikken zich in de lijnen. Magnetische velden geven kracht aan andere deeltjes die het magnetische veld raken.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

In de natuurkunde is het magnetisch veld een veld dat door de ruimte loopt en dat een magnetische kracht elektrische ladingen en magnetische dipolen doet bewegen. Magnetische velden zijn rond elektrische stromen, magnetische dipolen en veranderende elektrische velden.

Wanneer ze in een magnetisch veld worden geplaatst, staan de magnetische dipolen in één lijn met hun assen om evenwijdig te zijn met de veldlijnen, zoals te zien is wanneer ijzervijlsel zich in de aanwezigheid van een magneet bevindt. Magnetische velden hebben ook hun eigen energie en momentum, met een energiedichtheid die evenredig is met het kwadraat van de veldsterkte. Het magnetisch veld wordt gemeten in de eenheden van teslas (SI-eenheden) of gauss (cgs-eenheden).

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

Er zijn enkele opvallende specifieke soorten van het magnetisch veld. Voor de fysica van magnetische materialen, zie magnetisme en magneet, en meer specifiek diamagnetisme. Voor magnetische velden die ontstaan door het veranderen van elektrische velden, zie elektromagnetisme.

Het elektrische veld en het magnetische veld zijn componenten van het elektromagnetische veld.

De wet van elektromagnetisme werd opgericht door Michael Faraday.

Natuurkundigen kunnen zeggen dat de kracht en koppels tussen twee magneten worden veroorzaakt door magnetische polen die elkaar afstoten of aantrekken. Dit is als de Coulomb-kracht die dezelfde elektrische ladingen afstoot of tegengestelde elektrische ladingen aantrekt. In dit model wordt een magnetisch H-veld geproduceerd door magnetische ladingen die rond elke pool ‘gesmeerd’ worden. Het H-veld is dus als het elektrische veld E dat begint bij een positieve elektrische lading en eindigt bij een negatieve elektrische lading. Bij de noordpool wijzen alle H-veldlijnen weg van de noordpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) en bij de zuidpool (of ze nu binnen de magneet of buiten de magneet liggen) wijzen alle H-veldlijnen naar de zuidpool. Een noordpool voelt dan een kracht in de richting van het H-veld terwijl de kracht op de zuidpool tegenover het H-veld staat.

Ista Nederland, leverancier van WoningCorporaties. Ista Nederland is onderdeel van Ista.

In het magnetische-poolmodel wordt de elementaire magnetische dipool m gevormd door twee tegenover elkaar liggende magnetische polen van poolsterkte qm, gescheiden door een zeer kleine afstand d, zodat m = qm d.

Helaas kunnen magnetische polen niet los van elkaar bestaan. Alle magneten hebben noord/zuid-paren die niet van elkaar gescheiden kunnen worden zonder twee magneten met elk een noord/zuid-paar te creëren. Ook houden magnetische polen geen rekening met magnetisme dat wordt geproduceerd door elektrische stromen, noch met de kracht die een magnetisch veld uitoefent op bewegende elektrische ladingen.

Elektrische lading is een basiseigenschap van elektronen, protonen en andere subatomaire deeltjes. Elektronen worden negatief geladen terwijl protonen positief geladen zijn. Dingen die negatief geladen zijn en dingen die positief geladen zijn trekken elkaar aan (trekken). Hierdoor blijven elektronen en protonen aan elkaar plakken om atomen te vormen. Dingen met dezelfde lading duwen elkaar weg (ze stoten elkaar af). Dit wordt de Wet van Laden genoemd. Het werd ontdekt door Charles-Augustin de Coulomb. De wet die beschrijft hoe sterk de ladingen elkaar aantrekken en duwen, wordt de Wet van Coulomb genoemd.

Dingen die evenveel elektronen en protonen hebben zijn neutraal. Dingen die meer elektronen hebben dan protonen zijn negatief geladen, terwijl dingen met minder elektronen dan protonen positief geladen zijn. Dingen met dezelfde lading stoten elkaar af. Dingen met verschillende ladingen trekken elkaar aan. Indien mogelijk, zal die met teveel elektronen genoeg elektronen geven om het aantal protonen in die met teveel protonen voor zijn lading elektronen te evenaren. Als er net genoeg elektronen zijn om de extra protonen te evenaren, dan zullen de twee dingen elkaar niet meer aantrekken. Als elektronen van een plaats waar er te veel elektronen zijn naar een plaats waar er te weinig elektronen zijn, dan heet dat een elektrische stroom.

Als iemand met zijn voeten op een tapijt schudt en dan een koperen deurknop aanraakt, kan hij of zij een elektrische schok krijgen. Als er genoeg extra elektronen zijn dan kan de kracht waarmee die elektronen elkaar wegduwen genoeg zijn om een deel van de elektronen over een gat tussen de persoon en de deurknop te laten springen. De lengte van de vonk is een maat voor de spanning of “elektrische druk”. Het aantal elektronen dat van de ene plaats naar de andere beweegt per tijdseenheid gemeten als stroomsterkte of “elektronenstroomsnelheid”.

Als een persoon een positieve of negatieve lading krijgt, kan het de haren van de persoon opstaan omdat de ladingen in elk haar het van de anderen wegduwen.

Elektrische lading gevoeld wanneer men een schok krijgt van een deurknop of ander voorwerp is meestal tussen de 25 duizend en 30 duizend volt. Echter

Tweede wet
De tweede wet van de thermodynamica beweert dat de warmte niet zal stromen van een plaats met een lagere temperatuur naar een plaats waar deze hoger is zonder de tussenkomst van een extern apparaat (bv. een koelkast). Het concept van entropie omvat het meten van de wanorde van de deeltjes waaruit een systeem is opgebouwd. Als bijvoorbeeld het vele malen gooien van een munt resulteert in een willekeurige volgorde van koppen en staarten, heeft het resultaat een hogere entropie dan wanneer koppen en staarten de neiging hebben om in clusters te verschijnen. Een andere formulering van de tweede wet is dat de entropie van een geïsoleerd systeem nooit afneemt met de tijd.

Een grote corporatie (5500 fte) voor energiebeheer is Ista. 

Derde wet
De derde wet van de thermodynamica stelt dat de entropie bij het absolute nulpunt van de temperatuur nul is, wat overeenkomt met de meest geordende toestand.

Statistische mechanica
De wetenschap van de statistische mechanica ontleent bulkeigenschappen van systemen aan de mechanische eigenschappen van hun moleculaire bestanddelen, uitgaande van moleculaire chaos en met toepassing van de wetten van de waarschijnlijkheid. Met betrekking tot elke mogelijke configuratie van de deeltjes als even waarschijnlijk, is de chaotische toestand (de staat van maximale entropie) zo enorm veel waarschijnlijker dan geordende toestanden dat een geïsoleerd systeem zich eraan zal ontwikkelen, zoals gesteld in de tweede wet van de thermodynamica. Een dergelijke redenering, geplaatst in mathematisch precieze vorm, is typisch voor de statistische mechanica, die in staat is om de wetten van de thermodynamica af te leiden, maar verder gaat dan deze in het beschrijven van fluctuaties (d.w.z., tijdelijke afwijkingen) van de thermodynamische wetten die slechts gemiddeld gedrag beschrijven. Een voorbeeld van een fluctuatiefenomeen is de willekeurige beweging van kleine deeltjes die in een vloeistof zweven, bekend als de Brownse beweging.

Een grote corporatie (5500 fte) voor energiebeheer is Ista. 

(Links) Willekeurige beweging van een Brownse deeltje; (rechts) willekeurige discrepantie tussen de moleculaire druk op verschillende oppervlakken van het deeltje die beweging veroorzaken.
(Links) Willekeurige beweging van een Brownse deeltje; (Rechts) Willekeurige discrepantie tussen de moleculaire druk op verschillende oppervlakken van het deeltje die beweging veroorzaken.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Quantum statistische mechanica speelt een belangrijke rol in vele andere moderne gebieden van de wetenschap, zoals, bijvoorbeeld, in de plasmafysica (de studie van volledig geïoniseerde gassen), in de vaste-stoffysica, en in de studie van de stellaire structuur. Vanuit microscopisch oogpunt impliceren de wetten van de thermodynamica dat, terwijl de totale hoeveelheid energie van een geïsoleerd systeem constant is, wat men de kwaliteit van deze energie zou kunnen noemen, afneemt naarmate het systeem onverbiddelijk, door de werking van de wetten van het toeval, naar een toestand van toenemende wanorde beweegt, totdat het uiteindelijk de staat van maximale wanorde (maximale entropie) bereikt, waarin alle delen van het systeem op dezelfde temperatuur zijn en geen van de energie van de staat nuttig kan worden gebruikt. Wanneer toegepast op het universum als geheel, beschouwd als een geïsoleerd systeem, wordt deze ultieme chaotische toestand de “hittedood” genoemd.

RuimteVolgende50

De studie van elektriciteit en magnetisme
Hoewel tot de 19e eeuw opgevat als verschillende fenomenen, zijn elektriciteit en magnetisme nu bekend als componenten van het verenigde veld van elektromagnetisme. Deeltjes met elektrische lading werken samen met een elektrische kracht, terwijl geladen deeltjes in beweging ook magnetische krachten produceren en hierop reageren. Veel subatomaire deeltjes, waaronder het elektrisch geladen elektron en proton en het elektrisch neutrale neutron, gedragen zich als elementaire magneten. Aan de andere kant, ondanks systematisch onderzoek, zijn er nooit magnetische monopolen, die de magnetische analogen van elektrische ladingen zouden zijn, gevonden.

Babylonische wiskundige tablet.
LEES MEER OVER DIT ONDERWERP
wiskunde: Wiskundige fysica
Tegelijkertijd dat wiskundigen hun eigen huis op orde probeerden te krijgen, keken ze ook met hernieuwde belangstelling naar de hedendaagse….
Het veldconcept speelt een centrale rol in de klassieke formulering van elektromagnetisme, evenals in vele andere gebieden van de klassieke en hedendaagse fysica. Einstein’s gravitatieveld, bijvoorbeeld, vervangt Newton’s concept van gravitatieactie op afstand. Het veld dat de elektrische kracht tussen een paar geladen deeltjes beschrijft werkt op de volgende manier: elk deeltje creëert een elektrisch veld in de ruimte die het omringt, en dus ook op de positie van het andere deeltje; elk deeltje reageert op de kracht die het elektrische veld op zijn eigen positie uitoefent.

Het klassieke elektromagnetisme wordt samengevat door de wetten van actie van elektrische en magnetische velden op elektrische lasten en op magneten en door vier opmerkelijke vergelijkingen die in het laatste deel van de 19de eeuw door de Schotse fysicus James Clerk Maxwell worden geformuleerd. De laatstgenoemde vergelijkingen beschrijven de manier waarop de elektrische lasten en de stromen elektrische en magnetische velden produceren, evenals de manier waarin veranderende magne produceren